Nepresušni

01:19:00 0 comments



O ti, koji spavaš tako duboko da se ne možeš probuditi!
Čarolija života, čarolija smrti,
I za žive i za mrtve vječno rastvorena.

Jedne noći u dvoboju želim susresti tvoje oči.

Podno hladna platna ili pod čipkom mjesečevom.
Pijti iz njih svoj Smiraj kao što se pije tišina uvale,
U dubinama, u mirnoći, u dobroti, u tišinama.

Svako se čini kao ležaljka ili grob.

Delmira Agustini

(Preveo Vinko Kalinić)




Inextinguibles

¡Oh, tú que duermes tan hondo que no despiertas!
Milagrosas de vivas, milagrosas de muertas,
Y por muertas y vivas eternamente abiertas,

Alguna noche en duelo yo encuentro tus pupilas

Bajo un trapo de sombra o una blonda de luna.
Bebo en ellas la Calma como en una laguna.
Por hondas, por calladas, por buenas, por tranquilas

Un lecho o una tumba parece cada una.

Delmira Agustini 




Immutable

O you who sleep so deep you cannot wake!
Every night in mourning I come upon your pupils,
Miraculous in life, miraculous in death,

And in life and death eternally open.

Beneath a remnant of shade or silk lace of moon,
I drink their calm as I would a lagoon.
For depth, for silence, for goodness, for peacefulness.

Each one seeming a bed or a tomb.

Delmira Agustini

Vinko Kalinić

Urednik

„A što bih jedino potomcima htio namrijeti u baštinu - bila bi: VEDRINA. Kristalna kocka vedrine . . .“ Tin Ujević

0 comments:

Objavi komentar