U śpȍmen nȍni Juvãni
Śvãku jȕtro
cîn bi źorâ źarudȉla
cîn bi źvȍna źaźvonȉla
ol śnâ bi śe vãrgla
pôk bi źavōpȉla
Ôva Marȉja
śvãki dôn źa pūlnê
kal bi śûnca grûźd śaźrîl
a iź kanpanȅla śe źvûn jōvîl
ol śtolâ bi śe dvȉgla
pôk bi źlãmen
krīźâ ucinȉla
Ôva Marȉja
ondâ jȍpet u śutûn
źajȅcol bi źvûn
a nâ bi pośôl dofinȉla
pôk bi śȅla u kantûn
krȕnicu molȉla
glōvûn obandovãla
kriźȉć buśivãla
i źãrno po źãrno
prȉko pãrśta voltovãla
Ôva Marȉja
i ȍto tãko je nȍna
iś Gūśpûn cavarjãla
trî pūtâ nã don
na plãc źvȍna
molȉtve olpivãla
i da śe nî śvȁ
u molȉtvu pritumbãla
do glũhe źemjê
da nî prĩgla śȉju
śigûr śon
jȍś bi vãvik
naźdrovjãla
Ôvu Marȉju
Vinko Kalinić
Iz zbirke
"Oltôr naśri môra"
0 comments:
Objavi komentar