No te preocupes, no te he olvidado
aunque no nos oímos hace ya siglos.
En lo profundo de la noche,
todavía escribo versos por ti.
Y en el día, bebo a menudo de la
misma fuente invisible
por la que me porto como
un niño.
Ocurre, de momento
y cuando estás al otro lado del mundo,
que te veo claramente:
como sombra en un espejo roto –
¡que eres liviano como una nube! – como un rayo de sol,
árbol desnudo, desenredado en su copa.
Y en la ciudad
entre el bullicio, vocerío y ruido -
tú estás. ¡Tan cerca!
Siempre del lado del cielo.
Y si el alma te necesita,
bajo a la orilla,
en el crepúsculo, en la mañana –
cuando los pescadores dejan el puerto,
escucho como duermes,
y respiramos como uno,
con los vientos,
en su rumor.
Cada día miro tus fotos
en facebook.
Sentado en la habitación,
por la ventana, la pared, los ladrillos
te tocan mis sueños.
Y siempre encuentro una nueva forma,
un agujero, un poro, alguna arruga
en el universo, en el cerebro, en el techo,
para volver a ti, para volar como la gaviota
que siempre vuelve al mar.
Y sucede, siempre de nuevo,
no sé por cual gesto,
que perdidos y sin objeto
caminamos sobre una carretera
que no lleva a ningún lugar y en la que
no hay nada,
donde crecen sólo ortigas, moras y maleza.
Y cuando mis pensamientos son dispersos
y atontados como peces,
y aunque mi voz no te roce,
igual, yo te susurro con cariño.
A veces grito como loco, de voz en pecho,
cuando subimos allá al lado donde
todo está desnudo,
donde no hay nada, ni vegetación ni plantas,
allá en la altura, en el cerro,
sobre la corteza cerebral, en el carrusel,
bajo aquella misma corteza
donde tiemblan la paz y el desasosiego,
en donde giran juntos
el universo
y mi imaginación.
Y podría así
contarte muchos días –
¡y todavía más!
¡En serio!
¡Pasa!
Me encuentro así – de día y de noche,
simplemente floto, desaparezco, me desvelo.
Y cuando abro y cuando cierro los ojos,
como transparente pájaro que no se durmió:
allá donde está el Sol, y están las estrellas,
también está tu rostro.
¡Te veo a través de mis pestañas!
Te detienes por un momento y me haces señas desde lejos,
sin lógica alguna – cada vez más lejano, y más grande y
más lejano.
A través del cielo se derraman tus dedos,
se agita tu mano, toda blanca y blanda,
como el follaje que tiembla en la lluvia otoñal.
No te preocupes,
no he dejado de quererte.
¡Oigo todos tus pasos!
Y cuando la vida es amarga,
vana, vacía,
insoportable como el invierno esquimal,
y cuando el corazón se aprieta
como erizo encogido y
no le interesa nada,
le es suficiente sólo
murmurar tu nombre.
¡Lo sé!
¡Nadie es como Dios!
Quizá ni Dios existe,
quizá todo son ilusiones,
quizá y yo soy supersticioso.
Sin embargo, me gusta todo lo tuyo.
Hasta aquellas que te besan
en vez de mí.
No importa donde estás.
Moscú, Londres,
Nueva York, París, Qatar,
… da igual.
¡Lo importante es que
existas!
¡No importa con quien estás!
Negra, amarilla, blanca….
a tu sombra toda la gente es bonita.
Te digo,
lo único que quiero,
algo sin que El Globo,
no tendría sentido,
es la risa en tu cara, delgada, lisa,
que rebusca una mano invisible,
como de la lira la cuerda.
Por ella, uno siente terror
e insomnio
en la cabeza, en el cerebro, en el alma,
y escucha y calla
y arde del deseo
de nacer de nuevo,
sin aplazamiento, sin dilema,
en cualquier lugar,
en cualquier época.
Cuando ya no puedo,
cuando me eres completamente lejano,
yo estudio hebreo.
¡Y me comunico con onomatopeyas!
En vez de a ti, escucho
como suenan las palabras.
¡Y siempre de nuevo
encuentro algo totalmente tuyo
- en aquellas más bonitas!
Ambiel, Amitel, Armisael,
Asariel, Boel, Comissoros, Darel
Egibel, Elemiach, Enediel
Gabriel, Guabarel, Hagiel
Israfel, Lailah, Lalahel
Librabis, Mehabiah, Rahmiel
Spugliguel, Talvi, Tezalel, Uriel *
¡Sobre todo MI GU EL
- ángel de la victoria!
A la sombra de esa palabra santa
nada pueden hacerme
ni derrotas ni calumnias.
¡Pues, qué gire el globo
como se le de la gana!
Ve a donde quieras ir.
En mi corazón de todas maneras
serás así como eras.
Siempre en el mismo lugar.
Siempre igual, sin fin y puro,
En el centro de todo –
te amaré mientras que existas.
Komiža, 25 de abril de 2010
Vinko Kalinić
Amabiel – ángel del valor
Amitel - ángel de la verdad
Armisael – ángel de la creación
Asariel – ángel de la imaginación
Boel – ángel del silencio
Camissoros – ángel de la juventud
Darel – ángel de la esperanza
Egibel – ángel del afecto
Elemiach – ángel de la generosidad
Enediel – ángel de la ternura
Gabriel – ángel de las buenas noticias
Guabarel – ángel de la sabiduría
Hagiel – ángel de la amistad
Israfel – ángel de la creatividad
Lailah – ángel del porvenir feliz
Librabis – ángel de la totalidad
Mehabiah – ángel de la confianza
Rahmiel – ángel de la compasión
Spugliguel – ángel de la felicidad
Talvi – ángel de los milagros
Tezalel – ángel del amor
Uriel – ángel de la luz
Miguel – ángel de la victoria
(Traducción: Željka Lovrenčić)
Mi ha el
Ne brini, nisam te zaboravio,
iako se nismo čuli već stoljećima.
U gluho neko doba noći,
još uvijek zbog tebe pišem pjesme.
I po danu, pijem često
s one iste nevidljive česme,
zbog koje ponašam se
sasvim kao dijete.
Dogodi se, u neko vrijeme slijepo,
i kad si posve na drugom kraju svijeta,
bude da te vidim sasvim lijepo:
kao sjenu u zrcalu razbijenu -
da si lak kao oblak! - sunca kao zraku,
stabla gola, u krošnji raspletenu.
I kroz vrevu, šum i buku,
gradom dok hodam -
tu si. Posve blizu!
Uvijek u kraj neba.
Pa i duša kad te treba,
na obalu se spustim,
u suton, u jutro -
ribari kad napuštaju luku,
slušam kako snivaš,
pa dišemo ko jedno,
s vjetrovima,
u huku.
Svakog dana gledam tvoje slike
na facebooku.
U sobi dok sjedim,
kroz prozor, kroz zid, kroz žbuku,
dodiruju te moji snovi.
I uvijek nađem neki način novi,
neku rupu, neku poru, neku boru,
u svemiru, u mozgu, na plafonu,
da ti se vratim, da poletim,
kao galeb, uvijek što se vraća moru.
I dogodi se, uvijek iz početka,
ne znam kojom gestom,
izgubljeni i bez cilja
šetamo se nekom cestom,
koja ne vodi nikud i na kojoj nema ničeg,
gdje rastu samo koprive, kupine i šibe.
I kad su mi misli rasute, i šašave ko ribe,
iako te moj glas ne dodiruje,
svejedno, ja ti šapućem, od milja.
Ponekad i vrištim, ko mahnit, iz svega glasa,
kad uspnemo se negdje tamo, gdje sve je golo,
gdje nema ništa, ni raslinja ni bilja,
negdje sasvim gore, na brežulju,
povrh moždane kore, na vrtuljku,
pod istom onom ljuskom
gdje drhte mir i nemir,
zajedno gdje se vrte
čitav svemir
i moja mašta.
I mogao bih ti ovako
pričati još danima -
i još svašta!
Ozbiljno!
Događa se!
Zateknem se - i po danu i po noći,
iz čista mira lebdim, nestanem, bdijem.
I kad otvorim i kad zatvorim oči,
poput kakve prozirne, neusnule ptice:
gdje je sunce, gdje su zvijezde,
bude tvoje lice.
Vidim te kroz trepavice!
Zastaneš na trenutak i mašeš mi iz daleka,
bez logike - sve dalji, a sve veći i sve viši.
Preko cijela neba prospu se tvoji prsti,
leluja ti ruka, sasvim bijela i meka,
kao lišće što drhti na jesenjoj kiši.
Ne brini,
nisam te prestao voljeti.
Čujem svaki tvoj korak!
I kad je život gorak,
sulud i prazan,
i nesnosan
poput eskimske zime,
i kad se srce skupi,
kao jež kad se zbije,
do ničeg kad mu nije,
dovojno je samo
šapunuti mu tvoje ime.
Znam!
Nitko nije kao Bog!
Možda Bog i ne postoji,
možda su sve to iluzije,
a možda sam i ja praznovjeran.
Ipak, volim sve što je tvoje.
Čak i one, koji te ljube
umjesto mene.
Nije važno gdje si.
Moscow, London,
New York, Pariz, Qatar
...tako svejedno.
Važno je da jesi!
Uopće nije bitno s kim si.
Crni, žuti, bijeli... u tvojoj sjeni
svi su ljudi lijepi.
Kad ti velim
jedino što želim,
bez čega Globus
smisla imo ne bi,
to je osmjeh
na tvom licu,
što prebire ga
nevidljiva neka ruka,
tanku, nategnutu,
ko od lire žicu.
Od njeg čovjek ćuti
zulum i nesanicu,
u glavi, u mozgu, u duši,
pa sluša i šuti,
i od želje bukti
opet da se rodi,
bez odgode, bez dileme,
na bilo kojem mjestu,
u bilo koje vrijeme.
Kad više ne mogu,
kad si posve mi daleko,
ja učim hebrejski.
I glasam se onomatopejski!
Umjesto tebe, slušam
kako odzvanjaju riječi.
I uvijek iz početka
pronađem nešto sasvim tvoje
- u onim najljepšim!
Amabiel, Amitel, Armisael
Asariel, Boel, Comissoros, Darel
Egibel, Elemiach, Enediel
Gabrijel, Guabarel, Hagiel
Israfel, Lailah, Lalahel
Librabis, Mehabiah, Rahmiel
Spugliguel, Talvi, Tezalel, Uriel*
Iznad svih MI HA EL
- anđeo pobjede!
U sjeni te svete riječi
ne mogu mi ništa
ni porazi ni objede.
Eto, nek se globus vrti
kako mu se hoće.
Hodaj kamo ti se želi.
U mom srcu, ionako
kako je bilo, i ostat će tako:
uvijek na istom mjestu stojiš.
Sasvim isto, beskrajno i čisto,
u centru svega -
voljet ću te sve dok postojiš.
Komiža, 25. travnja 2010.
*
Amabiel – anđeo hrabrosti
Amitel – anđeo istine
Armisael –anđeo stvaranja
Asariel – anđeo mašte
Boel – anđeo tišine
Comissoros – anđeo mladosti
Darel – anđeo nade
Egibel – anđeo brižnosti
Elemiach – anđeo velikodušnosti
Enediel – anđeo nježnosti
Gabrijel – anđeo dobrih vijesti
Guabarel – anđeo mudrosti
Hagiel – anđeo bliskosti
Israfel – anđeo kreativnosti
Lailah – anđeo intuicije
Lalahel – anđeo sretne budućnosti
Librabis – anđeo cjelovitosti
Mehabiah – anđeo povjerenja
Rahmiel – anđeo suosjećanja
Spugliguel – anđeo sreće
Talvi – anđeo čuda
Tezalel – anđeo ljubavi
Uriel – anđeo svjetlosti
Mihael – anđeo pobjede
iako se nismo čuli već stoljećima.
U gluho neko doba noći,
još uvijek zbog tebe pišem pjesme.
I po danu, pijem često
s one iste nevidljive česme,
zbog koje ponašam se
sasvim kao dijete.
Dogodi se, u neko vrijeme slijepo,
i kad si posve na drugom kraju svijeta,
bude da te vidim sasvim lijepo:
kao sjenu u zrcalu razbijenu -
da si lak kao oblak! - sunca kao zraku,
stabla gola, u krošnji raspletenu.
I kroz vrevu, šum i buku,
gradom dok hodam -
tu si. Posve blizu!
Uvijek u kraj neba.
Pa i duša kad te treba,
na obalu se spustim,
u suton, u jutro -
ribari kad napuštaju luku,
slušam kako snivaš,
pa dišemo ko jedno,
s vjetrovima,
u huku.
Svakog dana gledam tvoje slike
na facebooku.
U sobi dok sjedim,
kroz prozor, kroz zid, kroz žbuku,
dodiruju te moji snovi.
I uvijek nađem neki način novi,
neku rupu, neku poru, neku boru,
u svemiru, u mozgu, na plafonu,
da ti se vratim, da poletim,
kao galeb, uvijek što se vraća moru.
I dogodi se, uvijek iz početka,
ne znam kojom gestom,
izgubljeni i bez cilja
šetamo se nekom cestom,
koja ne vodi nikud i na kojoj nema ničeg,
gdje rastu samo koprive, kupine i šibe.
I kad su mi misli rasute, i šašave ko ribe,
iako te moj glas ne dodiruje,
svejedno, ja ti šapućem, od milja.
Ponekad i vrištim, ko mahnit, iz svega glasa,
kad uspnemo se negdje tamo, gdje sve je golo,
gdje nema ništa, ni raslinja ni bilja,
negdje sasvim gore, na brežulju,
povrh moždane kore, na vrtuljku,
pod istom onom ljuskom
gdje drhte mir i nemir,
zajedno gdje se vrte
čitav svemir
i moja mašta.
I mogao bih ti ovako
pričati još danima -
i još svašta!
Ozbiljno!
Događa se!
Zateknem se - i po danu i po noći,
iz čista mira lebdim, nestanem, bdijem.
I kad otvorim i kad zatvorim oči,
poput kakve prozirne, neusnule ptice:
gdje je sunce, gdje su zvijezde,
bude tvoje lice.
Vidim te kroz trepavice!
Zastaneš na trenutak i mašeš mi iz daleka,
bez logike - sve dalji, a sve veći i sve viši.
Preko cijela neba prospu se tvoji prsti,
leluja ti ruka, sasvim bijela i meka,
kao lišće što drhti na jesenjoj kiši.
Ne brini,
nisam te prestao voljeti.
Čujem svaki tvoj korak!
I kad je život gorak,
sulud i prazan,
i nesnosan
poput eskimske zime,
i kad se srce skupi,
kao jež kad se zbije,
do ničeg kad mu nije,
dovojno je samo
šapunuti mu tvoje ime.
Znam!
Nitko nije kao Bog!
Možda Bog i ne postoji,
možda su sve to iluzije,
a možda sam i ja praznovjeran.
Ipak, volim sve što je tvoje.
Čak i one, koji te ljube
umjesto mene.
Nije važno gdje si.
Moscow, London,
New York, Pariz, Qatar
...tako svejedno.
Važno je da jesi!
Uopće nije bitno s kim si.
Crni, žuti, bijeli... u tvojoj sjeni
svi su ljudi lijepi.
Kad ti velim
jedino što želim,
bez čega Globus
smisla imo ne bi,
to je osmjeh
na tvom licu,
što prebire ga
nevidljiva neka ruka,
tanku, nategnutu,
ko od lire žicu.
Od njeg čovjek ćuti
zulum i nesanicu,
u glavi, u mozgu, u duši,
pa sluša i šuti,
i od želje bukti
opet da se rodi,
bez odgode, bez dileme,
na bilo kojem mjestu,
u bilo koje vrijeme.
Kad više ne mogu,
kad si posve mi daleko,
ja učim hebrejski.
I glasam se onomatopejski!
Umjesto tebe, slušam
kako odzvanjaju riječi.
I uvijek iz početka
pronađem nešto sasvim tvoje
- u onim najljepšim!
Amabiel, Amitel, Armisael
Asariel, Boel, Comissoros, Darel
Egibel, Elemiach, Enediel
Gabrijel, Guabarel, Hagiel
Israfel, Lailah, Lalahel
Librabis, Mehabiah, Rahmiel
Spugliguel, Talvi, Tezalel, Uriel*
Iznad svih MI HA EL
- anđeo pobjede!
U sjeni te svete riječi
ne mogu mi ništa
ni porazi ni objede.
Eto, nek se globus vrti
kako mu se hoće.
Hodaj kamo ti se želi.
U mom srcu, ionako
kako je bilo, i ostat će tako:
uvijek na istom mjestu stojiš.
Sasvim isto, beskrajno i čisto,
u centru svega -
voljet ću te sve dok postojiš.
Komiža, 25. travnja 2010.
Vinko Kalinić
*
Amabiel – anđeo hrabrosti
Amitel – anđeo istine
Armisael –anđeo stvaranja
Asariel – anđeo mašte
Boel – anđeo tišine
Comissoros – anđeo mladosti
Darel – anđeo nade
Egibel – anđeo brižnosti
Elemiach – anđeo velikodušnosti
Enediel – anđeo nježnosti
Gabrijel – anđeo dobrih vijesti
Guabarel – anđeo mudrosti
Hagiel – anđeo bliskosti
Israfel – anđeo kreativnosti
Lailah – anđeo intuicije
Lalahel – anđeo sretne budućnosti
Librabis – anđeo cjelovitosti
Mehabiah – anđeo povjerenja
Rahmiel – anđeo suosjećanja
Spugliguel – anđeo sreće
Talvi – anđeo čuda
Tezalel – anđeo ljubavi
Uriel – anđeo svjetlosti
Mihael – anđeo pobjede
0 comments:
Objavi komentar