Lijepo, lijepo, lijepo
- imam sve što želim.
Imam oganj nebesa što gori već stoljećima
a rizik - što je to? Pogledaj - koliko zvijezda
padalica.
Zora odlazi,
a ja nosim najčišće suze svitanja.
I sljedećeg dana, i onog poslije
još uvijek imam veliku tajnu noći.
Lijepo, lijepo, lijepo
- imam sve što želim.
Ne želim blaženstva ni patnje.
Ne želim da mi zemlja bude dnana samo za rad.
Darovi anđela su beskorisni:
anđeli ne razumiju ljude.
Ne želim voljeti,
ne želim biti voljen.
Ne želim se boriti,
ne želim biti vojnik.
- Ja mogu osjetiti potpunu radost i u onim najjednostavnijim stvarima.
(Preveo: Vinko Kalinić)
Belo belo
Belo belo belo,
Tenho tudo quanto quero.
Tenho o fogo de constelações extintas há milênios.
E o risco brevíssimo - que foi? passou - de tantas estrelas cadentes.
A aurora apaga-se,
E eu guardo as mais puras lágrimas da aurora.
O dia vem, e dia adentro
Continuo a possuir o segredo grande da noite.
Belo belo belo,
Tenho tudo quanto quero.
Não quero o êxtase nem os tormentos.
Não quero o que a terra só dá com trabalho.
As dádivas dos anjos são inaproveitáveis:
Os anjos não compreendem os homens.
Não quero amar,
Não quero ser amado.
Não quero combater,
Não quero ser soldado.
- Quero a delícia de poder sentir as coisas mais simples.
0 comments:
Objavi komentar