Duboko

23:47:00 0 comments


Sinoć kad sam usnuo
U Ivanjskoj noći
Bilo je vike i veselja
Prskanja bombi i bengalskih vatri
Glasova pjesama smijeha
Oko zapaljenih krijesova.

Probudio sam se o ponoći
Nisam više čuo glasova ni smijeha
Jedino su baloni
Lutajući prohodili
Nečujno
Jedino se s vremena na vrijeme
Buka tramvaja
Probijala kroz tišinu
Kao kroz tunel.

Gdje bijahu oni koji su malo prije
Plesali
Pjevali
Smijali se
Oko zapaljenih krijesova?

- Svi bijahu usnuli
Svi su legli
I spavaju
Duboko.

Kad mi je bilo šest godina
Nisam mogao vidjeti kraj ivanjske svečanosti
Jer sam zaspao.

Danas ne čujem glasove iz onog vremena
Moja baka
Moj djed
Totonio Rodriguez
Tomasia
Rosa
Gdje su svi oni?

- Svi su usnuli
Svi su legli
I spavaju
Duboko.



Profundamente


Quando ontem adormeci
Na noite de São João
Havia alegria e rumor
Estrondos de bombas luzes de Bengala
Vozes cantigas e risos
Ao pé das fogueiras acesas.

No meio da noite despertei
Não ouvi mais vozes nem risos
Apenas balões
Passavam errantes
Silenciosamente
Apenas de vez em quando
O ruído de um bonde
Cortava o silêncio
Como um túnel.
Onde estavam os que há pouco
Dançavam
Cantavam
E riam
Ao pé das fogueiras acesas?
- Estavam todos dormindo
Estavam todos deitados
Dormindo
Profundamente.

*

Quando eu tinha seis anos
Não pude ver o fim da festa de São João
Porque adormeci

Hoje não ouço mais as vozes daquele tempo
Minha avó
Meu avô
Totônio Rodrigues
Tomásia
Rosa
Onde estão todos eles?

- Estão todos dormindo
Estão todos deitados
Dormindo
Profundamente.


Vinko Kalinić

Urednik

„A što bih jedino potomcima htio namrijeti u baštinu - bila bi: VEDRINA. Kristalna kocka vedrine . . .“ Tin Ujević

0 comments:

Objavi komentar