Sve je bilo plavo pred tim očima i bilo je
na dnu zeleno, zlatno vrlo daleko.
Zato što je odsjaj boje prvo
utjelovljenje unutar tih kratkih očiju.
Oči u nastajanju: svjetlost dvostrukom polju.
Svi zraci u krugu kao sunčeva ogledala.
Oživjeti stvari za proljeće snaga je
očiju koje nikada neće ostarjeti.
One proždiru. Znate li to? Nesretan sam.
Gledati ih kao da su potopljene nije užitak.
Kad sam otišao, rekao sam zbogom danu.
Svjetla se ulijevaju iz izravnog dodira,
progutana. A sada su proklijevanje
sjena kao smeđe rumenilo agonije.
Miguel Hernández
Todo era azul
Todo era azul delante de aquellos ojos y era
verde hasta lo entrañable, dorado hasta muy lejos.
Porque el color hallaba su encarnación primera
dentro de aquellos ojos de frágiles reflejos.
Ojos nacientes: luces en una doble esfera.
Todo radiaba en torno como un solar de espejos.
Vivificar las cosas para la primavera
poder fue de unos ojos que nunca han sido viejos.
Se los devoran. ¿Sabes? No soy feliz. No hay goce
como sentir aquella mirada inundadora.
Cuando se me alejaba, me despedí del día.
La claridad brotaba de su directo roce,
pero los devoraron. Y están brotando ahora
penumbras como el pardo rubor de la agonía.
Miguel Hernández
0 comments:
Objavi komentar