Eto ruku - s blistavom prozirnom kožom,
I tankom nježnomodrom mrežom vena -
Meke su, tople, čarobne ruke - obožavane.
Toliko šaptaja plahih i prevrelih želja,
Toliko topline srca i kucaja u njih je položeno
Kao da su ruke čudotvorne stare ikone .
(One, koju narod u srebro okiva
I svoju vjeru, sudbinu i život u nju polaže).
Ponekad se uzdignu ko bijeli ljiljani k suncu,
A zatim klonu - na buri slomljene grane -
Te ruke, što znadu za rad i umor,
Za teški blud i znojni plod života,
Topli, krvavi, sveti materinski zagrljaj,
Strašni ledeni dodir ljubljenog mrtvaca ...
Te ruke - koje su držale neviđene tajne,
Tanki su prsti zauzlavali plemene uzlove -
I na njima se nekad nizahu prstenovi ljubavi,
Kao nestvarnoblještava mistična zvonca.
Eto ruku, u čijim drhtavim okovima
Bjekstvo ne žeđahu, uzetu slobodu ne žuđahu ...
Danas su one skrštene i tako ravnodušne i spokojne,
Tako ravnodušno osamljene i tako prazne,
Prazne od zla i dobra, od tuge i od radosti.
One će otići - samotne, bespomoćne i prazne -
Onamo, gdje nitko od nas ništa ne odnosi.
Elisaveta Bagrjana
(Prijevod: Ivo Balentović)
0 comments:
Objavi komentar