Znam orkane koji iz korijena čupaju
stabla stara tisuću godina.
Znam rđu koja izjeda bokove
orijaša na oceanima.
Znam divljanje razlivenih rijeka
i riku lavova uoči potresa.
Znam termite u Australiji
koji su raskopali naselja ovčarska.
I vojske skakavaca što kretahu put sjevera
učinivši da potamni sunce.
Ali ima jedno zlo pod nebom
strašnije od nepogoda orkanskih
od urlanja razlivenih voda
i od čopora skakavaca.
Ima u našem srcu jedan oganj
koji čuvaju dva vrlo stara
rogožinom pokrita đavola.
I na tom ognju u bakrenom kotlu
čarobnica zelenih očiju
miješa najljući od otrova
što ga je iznašla očajna mašta ljubavi.
To je ljubomor.
Bojim se izreći tu riječ
krcatu jeka grobnih i daha truleži.
Kao kukavica uzrasla u gnijezdu
nježne ptice, tako je ljubomor
nastanivši se u gnijezdu ljubavi
iz moga srca prognao sve pjevice
i učinio me nesretnom.
Ne slijedite me,
zaobiđite taj put!
Ondje vreba na vas u klupko savijena kobra.
Ne pijte iz one česme!
To je zagađeni izvor gubavih.
Vesna Parun
0 comments:
Objavi komentar