U znak sjećanja na
Viktora Martineza
(1954-2011)
otvoreno pitanje
poput mačka skitanje
u potpunom mraku
otvorena vrata
bez brave i ključa
s pogledom u bespuća
noćno bdijenje
uz tiho svijetlo što gori
čuvajući osvijetljenje
bez glasa u glasu
bijes i radost
u istome času
ljepotu što čuva
redovnik od kova
pretvarajući
svjetlo u slova
on pušta sebe
poput baklje da gori
tamu svijeta
da razgori
s pogledom što se
ne zaustavlja
ni nakon lutanja dugih
bdijući navijek
nad sudbinama drugih
nezaustavljiv
i iskren do bola
ne zanima ga ništa
što nije istina gola
prisutnost
u vječnom traganju
s dušom u kojoj nema
mjesta laganju
glas što spaja
život i smrt
u besjedu bez kraja
kao ptica u zraku
kao leptir u letu
pjesnik je biće
što vječno je s nama
a uvijek u kretu
kad pjesnik umre
umjesto njega
cvijetaju njegove pjesme
pružajući srcima našim
da piju s ove iste
nevidljive česme
Francisco X. Alarcón
Guatemala, 20. veljače 2011.
(Na hrvatski prepjevao
Vinko Kalinić)
. . .
¿QUÉ ES UN POETA?
en homenaje
a Víctor Martínez
(1954-2011)
por Francisco X. Alarcón
una pregunta
rumeando como gato
en total oscuridad
una puerta abierta
sin cerrojos, sin llaves
que encara al mar
una lámpara
encendida durante
toda la noche
una voz sin voz
que es alegría y
enojo a la vez
un monje tenaz
que prendiéndoles fuego
a las palabras
se inmola él mismo
para darle al mundo
algo de su luz
una mirada
que no deja de velar
por los demás
una honestidad
tan feroz hasta dejar
desnuda a la verdad
una presencia
perenne que desafía
cualquier ausencia
una conversación
entre la vida y la muerte
que no tiene fin
una mariposa
un colibrí en el aire—
un ser y no estar
cuando un poeta muere
sus poemas florecen
en nuestro corazón
Ciudad de Guatemala
20 de febrero de 2011
. . .
WHAT IS A POET ?
in homage—
Víctor Martínez
(1954-2011)
by Francisco X. Alarcón
translated by the author with
Francisco Aragón
a question roaming
here and there—a cat
in a darkness so complete…
a door opened
—no lock no key—
to face the sea…
a lamp
that burns
from dusk to dawn
a voiceless voice
that is at once joy
and rage
a persistent monk
who in keeping
words lit turns
himself into
a living torch
lighting the world...
an unending gaze
keeping vigil over
the fate of others
an honesty so fierce—
not ceasing till it gets
at the naked truth
a perennial presence
that confronts
any given absence
a conversation
without end
between life and death
a butterfly flitting
a humming bird hovering—
here but never bound…
when a poet dies
his poems unfurl
inside your chest
Guatemala City
February 20, 2011
0 comments:
Objavi komentar