Не брини, нисам те заборавио,
иако се нисмо чули већ вековима.
У глуво неко доба ноћи,
још увек због тебе пишем песме.
И по дану, пијем често
с оне исте невидљиве чесме,
због које понашам се
сасвим као дете.
Догоди се, у неко време слепо,
и кад си сасвим на другом крају света,
да те видим сасвим лепо:
као сенку у огледалу разбијеном -
да си лак као облак! – у зраку сунца,
у стабла гола, крошњи расплетеној.
И кроз вреву, шум и буку,
градом док ходам -
ту си. Сасвим близу!
Увек у углу неба.
Па и души кад си потребан,
на обалу се спустим,
у сутон, у јутро -
рибари кад напуштају луку
слушам како сањаш,
па дишемо ко једно,
с ветровима,
у хуку.
сваког дана гледам твоје слике
на фејсбуку.
у соби док седим,
кроз прозор, кроз зид, кроз малтер,
додирују те моји снови.
и увек нађем неки начин нови,
неку рупу, неку пору, неку бору,
у свемиру, у мозгу, на плафону,
да ти се вратим, да полетим
као галеб, увек што се враћа мору.
И догоди се, увек из почетка,
не знам због чега,
изгубљени и без циља
шетамо се неким путем,,
који не води никуд и на којем нема ничег,
где расту само коприве, купине и шибе.
И кад су ми мисли расуте, шашаве ко рибе,
иако те мој глас не додирује,
свеједно, ја ти шапућем, из миља.
Понекад и вриштим, ко махнит, из свег гласа,
кад попнемо се негде горе, где све је голо,
где нема ничег, ни растиња ни биља
негде сасвим горе, на брежуљку,
поврх мождане коре, на вртешци,
под истом оном љуском
где дрхте мир и немир,
заједно где се врте
читав свемир
и моја машта.
И могао бих ти овако
причати још данима -
и још свашта!
Озбиљно!
Догађа се!
Зтекнем се - и по дану и по ноћи,
из чиста мира лебдим, нестанем, бдим.
И кад отворим и кад затворим очи,
попут неке провидне, неуснуле птице:
где је сунце, где су звазде
буде твоје лице.
Видим те кроз трепавице!
Застанеш на тренутак и машеш ми из далека,
без логике – све даљи, а све већи и све виши.
Преко целог неба проспу се твоји прсти,
лелуја ти рука, сасвим бела и мека,
као лишће што дрхти на јесењој киши.
Не брини,
нисам престао да те волим.
Чујем сваки твој корак!
И кад је живот горак,
сулуд и празан,
и несносан
попут ескимске зиме,
и кад се срце скупи,
као јеж кад се збије,
ни до чег кад му није,
довољно је само
шапнути му твоје име.
Знам!
Нико није као Бог!
Можда Бог и не постоји,
можда су све то илузије,
а можда сам и ја празноверан.
Ипак, волим све што је твоје.
Чак и оне, који те љубе
уместо мене.
Није важно где си.
Москва, Лондон,
Њу Јорк, Париз, Катар
...тако свеједно.
Важно је да јеси!
Уопште није битно с ким си.
Црни, жути, бели... у твојој сенци
сви су људи лепи.
Кад ти кажем
једино што желим,
без чега свет
смисли имао не би,
то је осмех
на твом лицу,
што пребира га
невидљива нека рука,
танку, затегнуту,
ко од лире жицу.
Од њега човек осећа
зулум и несаницу
у глави, у мозгу, у души,
па слуша и ћути,
и од зеље гори
опет да се роди,
без одлагања, без дилеме,
на било ком месту,
у било које време.
Кад више не могу,
кад си сасвим ми далеко,
ја учим хебрејски.
И оглашавам се ономатопејски!
Уместо тебе, слушам
како одзвањају речи.
И увек из почетка
пробађем нешто сасвим твоје
- у оним најлепшим!
Amabiel, Amitel, Armisael
Asariel, Boel, Comissoros, Darel
Egibel, Elemiach, Enediel
Gabrijel, Guabarel, Hagiel
Israfel, Lailah, Lalahel
Librabis, Mehabiah, Rahmiel
Spugliguel, Talvi, Tezalel, Uriel*
Изнад свих МИ ХА ЕЛ
- aнђео победе!
У сенци те речи
не могу ми ништа
ни порази ни обмане.
Ето, нек се свет врти
како му се хоће..
Иди где год ти се жели.
У мом срцу, ионако
како је било, и остаће тако:
увек на истом месту стојиш.
Сасвим исто, бескрајно и чисто,
у средишту свега -
волећу те све док постојиш.
Комижа, 15. априла 2010.
Винко Калинић
(На српском језику обрадио
Александар Дмитрић)
Mi ha el
Ne brini, nisam te zaboravio,
iako se nismo čuli već stoljećima.
U gluho neko doba noći,
još uvijek zbog tebe pišem pjesme.
I po danu, pijem često
s one iste nevidljive česme,
zbog koje ponašam se
sasvim kao dijete.
Dogodi se, u neko vrijeme slijepo,
i kad si posve na drugom kraju svijeta,
bude da te vidim sasvim lijepo:
kao sjenu u zrcalu razbijenu -
da si lak kao oblak! - sunca kao zraku,
stabla gola, u krošnji raspletenu.
I kroz vrevu, šum i buku,
gradom dok hodam -
tu si. Posve blizu!
Uvijek u kraj neba.
Pa i duša kad te treba,
na obalu se spustim,
u suton, u jutro -
ribari kad napuštaju luku,
slušam kako snivaš,
pa dišemo ko jedno,
s vjetrovima,
u huku.
Svakog dana gledam tvoje slike
na facebooku.
U sobi dok sjedim,
kroz prozor, kroz zid, kroz žbuku,
dodiruju te moji snovi.
I uvijek nađem neki način novi,
neku rupu, neku poru, neku boru,
u svemiru, u mozgu, na plafonu,
da ti se vratim, da poletim,
kao galeb, uvijek što se vraća moru.
I dogodi se, uvijek iz početka,
ne znam kojom gestom,
izgubljeni i bez cilja
šetamo se nekom cestom,
koja ne vodi nikud i na kojoj nema ničeg,
gdje rastu samo koprive, kupine i šibe.
I kad su mi misli rasute, i šašave ko ribe,
iako te moj glas ne dodiruje,
svejedno, ja ti šapućem, od milja.
Ponekad i vrištim, ko mahnit, iz svega glasa,
kad uspnemo se negdje tamo, gdje sve je golo,
gdje nema ništa, ni raslinja ni bilja,
negdje sasvim gore, na brežulju,
povrh moždane kore, na vrtuljku,
pod istom onom ljuskom
gdje drhte mir i nemir,
zajedno gdje se vrte
čitav svemir
i moja mašta.
I mogao bih ti ovako
pričati još danima -
i još svašta!
Ozbiljno!
Događa se!
Zateknem se - i po danu i po noći,
iz čista mira lebdim, nestanem, bdijem.
I kad otvorim i kad zatvorim oči,
poput kakve prozirne, neusnule ptice:
gdje je sunce, gdje su zvijezde,
bude tvoje lice.
Vidim te kroz trepavice!
Zastaneš na trenutak i mašeš mi iz daleka,
bez logike - sve dalji, a sve veći i sve viši.
Preko cijela neba prospu se tvoji prsti,
leluja ti ruka, sasvim bijela i meka,
kao lišće što drhti na jesenjoj kiši.
Ne brini,
nisam te prestao voljeti.
Čujem svaki tvoj korak!
I kad je život gorak,
sulud i prazan,
i nesnosan
poput eskimske zime,
i kad se srce skupi,
kao jež kad se zbije,
do ničeg kad mu nije,
dovojno je samo
šapunuti mu tvoje ime.
Znam!
Nitko nije kao Bog!
Možda Bog i ne postoji,
možda su sve to iluzije,
a možda sam i ja praznovjeran.
Ipak, volim sve što je tvoje.
Čak i one, koji te ljube
umjesto mene.
Nije važno gdje si.
Moscow, London,
New York, Pariz, Qatar
...tako svejedno.
Važno je da jesi!
Uopće nije bitno s kim si.
Crni, žuti, bijeli... u tvojoj sjeni
svi su ljudi lijepi.
Kad ti velim
jedino što želim,
bez čega Globus
smisla imo ne bi,
to je osmjeh
na tvom licu,
što prebire ga
nevidljiva neka ruka,
tanku, nategnutu,
ko od lire žicu.
Od njeg čovjek ćuti
zulum i nesanicu,
u glavi, u mozgu, u duši,
pa sluša i šuti,
i od želje bukti
opet da se rodi,
bez odgode, bez dileme,
na bilo kojem mjestu,
u bilo koje vrijeme.
Kad više ne mogu,
kad si posve mi daleko,
ja učim hebrejski.
I glasam se onomatopejski!
Umjesto tebe, slušam
kako odzvanjaju riječi.
I uvijek iz početka
pronađem nešto sasvim tvoje
- u onim najljepšim!
Amabiel, Amitel, Armisael
Asariel, Boel, Comissoros, Darel
Egibel, Elemiach, Enediel
Gabrijel, Guabarel, Hagiel
Israfel, Lailah, Lalahel
Librabis, Mehabiah, Rahmiel
Spugliguel, Talvi, Tezalel, Uriel*
Iznad svih MI HA EL
- anđeo pobjede!
U sjeni te svete riječi
ne mogu mi ništa
ni porazi ni objede.
Eto, nek se globus vrti
kako mu se hoće.
Hodaj kamo ti se želi.
U mom srcu, ionako
kako je bilo, i ostat će tako:
uvijek na istom mjestu stojiš.
Sasvim isto, beskrajno i čisto,
u centru svega -
voljet ću te sve dok postojiš.
Komiža, 25. travnja 2010.
Vinko Kalinić
*
Amabiel – anđeo hrabrosti
Amitel – anđeo istine
Armisael –anđeo stvaranja
Asariel – anđeo mašte
Boel – anđeo tišine
Comissoros – anđeo mladosti
Darel – anđeo nade
Egibel – anđeo brižnosti
Elemiach – anđeo velikodušnosti
Enediel – anđeo nježnosti
Gabrijel – anđeo dobrih vijesti
Guabarel – anđeo mudrosti
Hagiel – anđeo bliskosti
Israfel – anđeo kreativnosti
Lailah – anđeo intuicije
Lalahel – anđeo sretne budućnosti
Librabis – anđeo cjelovitosti
Mehabiah – anđeo povjerenja
Rahmiel – anđeo suosjećanja
Spugliguel – anđeo sreće
Talvi – anđeo čuda
Tezalel – anđeo ljubavi
Uriel – anđeo svjetlosti
Mihael – anđeo pobjede
iako se nismo čuli već stoljećima.
U gluho neko doba noći,
još uvijek zbog tebe pišem pjesme.
I po danu, pijem često
s one iste nevidljive česme,
zbog koje ponašam se
sasvim kao dijete.
Dogodi se, u neko vrijeme slijepo,
i kad si posve na drugom kraju svijeta,
bude da te vidim sasvim lijepo:
kao sjenu u zrcalu razbijenu -
da si lak kao oblak! - sunca kao zraku,
stabla gola, u krošnji raspletenu.
I kroz vrevu, šum i buku,
gradom dok hodam -
tu si. Posve blizu!
Uvijek u kraj neba.
Pa i duša kad te treba,
na obalu se spustim,
u suton, u jutro -
ribari kad napuštaju luku,
slušam kako snivaš,
pa dišemo ko jedno,
s vjetrovima,
u huku.
Svakog dana gledam tvoje slike
na facebooku.
U sobi dok sjedim,
kroz prozor, kroz zid, kroz žbuku,
dodiruju te moji snovi.
I uvijek nađem neki način novi,
neku rupu, neku poru, neku boru,
u svemiru, u mozgu, na plafonu,
da ti se vratim, da poletim,
kao galeb, uvijek što se vraća moru.
I dogodi se, uvijek iz početka,
ne znam kojom gestom,
izgubljeni i bez cilja
šetamo se nekom cestom,
koja ne vodi nikud i na kojoj nema ničeg,
gdje rastu samo koprive, kupine i šibe.
I kad su mi misli rasute, i šašave ko ribe,
iako te moj glas ne dodiruje,
svejedno, ja ti šapućem, od milja.
Ponekad i vrištim, ko mahnit, iz svega glasa,
kad uspnemo se negdje tamo, gdje sve je golo,
gdje nema ništa, ni raslinja ni bilja,
negdje sasvim gore, na brežulju,
povrh moždane kore, na vrtuljku,
pod istom onom ljuskom
gdje drhte mir i nemir,
zajedno gdje se vrte
čitav svemir
i moja mašta.
I mogao bih ti ovako
pričati još danima -
i još svašta!
Ozbiljno!
Događa se!
Zateknem se - i po danu i po noći,
iz čista mira lebdim, nestanem, bdijem.
I kad otvorim i kad zatvorim oči,
poput kakve prozirne, neusnule ptice:
gdje je sunce, gdje su zvijezde,
bude tvoje lice.
Vidim te kroz trepavice!
Zastaneš na trenutak i mašeš mi iz daleka,
bez logike - sve dalji, a sve veći i sve viši.
Preko cijela neba prospu se tvoji prsti,
leluja ti ruka, sasvim bijela i meka,
kao lišće što drhti na jesenjoj kiši.
Ne brini,
nisam te prestao voljeti.
Čujem svaki tvoj korak!
I kad je život gorak,
sulud i prazan,
i nesnosan
poput eskimske zime,
i kad se srce skupi,
kao jež kad se zbije,
do ničeg kad mu nije,
dovojno je samo
šapunuti mu tvoje ime.
Znam!
Nitko nije kao Bog!
Možda Bog i ne postoji,
možda su sve to iluzije,
a možda sam i ja praznovjeran.
Ipak, volim sve što je tvoje.
Čak i one, koji te ljube
umjesto mene.
Nije važno gdje si.
Moscow, London,
New York, Pariz, Qatar
...tako svejedno.
Važno je da jesi!
Uopće nije bitno s kim si.
Crni, žuti, bijeli... u tvojoj sjeni
svi su ljudi lijepi.
Kad ti velim
jedino što želim,
bez čega Globus
smisla imo ne bi,
to je osmjeh
na tvom licu,
što prebire ga
nevidljiva neka ruka,
tanku, nategnutu,
ko od lire žicu.
Od njeg čovjek ćuti
zulum i nesanicu,
u glavi, u mozgu, u duši,
pa sluša i šuti,
i od želje bukti
opet da se rodi,
bez odgode, bez dileme,
na bilo kojem mjestu,
u bilo koje vrijeme.
Kad više ne mogu,
kad si posve mi daleko,
ja učim hebrejski.
I glasam se onomatopejski!
Umjesto tebe, slušam
kako odzvanjaju riječi.
I uvijek iz početka
pronađem nešto sasvim tvoje
- u onim najljepšim!
Amabiel, Amitel, Armisael
Asariel, Boel, Comissoros, Darel
Egibel, Elemiach, Enediel
Gabrijel, Guabarel, Hagiel
Israfel, Lailah, Lalahel
Librabis, Mehabiah, Rahmiel
Spugliguel, Talvi, Tezalel, Uriel*
Iznad svih MI HA EL
- anđeo pobjede!
U sjeni te svete riječi
ne mogu mi ništa
ni porazi ni objede.
Eto, nek se globus vrti
kako mu se hoće.
Hodaj kamo ti se želi.
U mom srcu, ionako
kako je bilo, i ostat će tako:
uvijek na istom mjestu stojiš.
Sasvim isto, beskrajno i čisto,
u centru svega -
voljet ću te sve dok postojiš.
Komiža, 25. travnja 2010.
Vinko Kalinić
*
Amabiel – anđeo hrabrosti
Amitel – anđeo istine
Armisael –anđeo stvaranja
Asariel – anđeo mašte
Boel – anđeo tišine
Comissoros – anđeo mladosti
Darel – anđeo nade
Egibel – anđeo brižnosti
Elemiach – anđeo velikodušnosti
Enediel – anđeo nježnosti
Gabrijel – anđeo dobrih vijesti
Guabarel – anđeo mudrosti
Hagiel – anđeo bliskosti
Israfel – anđeo kreativnosti
Lailah – anđeo intuicije
Lalahel – anđeo sretne budućnosti
Librabis – anđeo cjelovitosti
Mehabiah – anđeo povjerenja
Rahmiel – anđeo suosjećanja
Spugliguel – anđeo sreće
Talvi – anđeo čuda
Tezalel – anđeo ljubavi
Uriel – anđeo svjetlosti
Mihael – anđeo pobjede
Mi ha el
Não se preocupe, eu não esqueci você
apesar de não ter ouvido você por séculos.
Em algum momento vazio da noite,
eu ainda estou escrevendo poesias por causa de você.
e durante o dia, beber, muitas vezes
a partir dessa mesma fonte invisível,
o que me faz agir
totalmente infantil.
Isso acontece em algum momento cego,
quando você está totalmente no outro extremo do mundo,
isso acontece, eu posso vê-lo muito bem:
como uma sombra no espelho quebrado -
que você é tão leve como uma nuvem! - Como um raio de sol,
árvores nuas, no topo da árvore desengatada.
Através da multidão zumbido e ruído
ao andar cidade -
você está aqui. Totalmente perto!
Sempre no canto do céu.
Mesmo quando a alma precisa de você,
eu desço para a praia
no crepúsculo, na parte da manhã -
pescadores ao sair do porto,
estou ouvindo como você está sonhando,
então estamos respirando como um,
com o rugido dos ventos.
Todo dia eu vejo as suas fotos
no Facebook.
Quando sentado em meu quarto,
através da janela, através da parede, através da argamassa,
meus sonhos estão tocando você.
Eu sempre encontrar uma maneira nova,
alguns buracos, alguns poros, algumas rugas,
no cosmos, no cérebro, no teto,
para retornar para você, para voar para longe,
como uma gaivota, sempre retornando ao mar.
E, isso acontece, sempre, desde o início,
não saber que gesto,
perdido e sem objetivo
estamos caminhando ao longo de algumas estradas,
que não levam a lado nenhum e em que não há nada,
onde só a urtiga cresce, amora preta e galhos sem folhas.
E quando meus pensamentos estão espalhados loucamente como um peixe,
embora minha voz não está tocando você,
independentemente disso, eu estou sussurrando para você, fora de delícias.
Às vezes eu até grito descontroladamente, em cima da minha voz,
depois de subir em algum lugar lá, onde tudo está nu,
onde nada existe, não há vegetações,
em algum lugar totalmente lá em cima, no morro,
acima do córtex cerebral, no carrossel,
sob o mesmo escudo
onde a paz e a ansiedade treme,
juntos, onde todo o cosmo
está girando
e minha fantasia.
E eu poderia dizer-lhe assim por dias -
e até mais!
Sério!
Está acontecendo!
Eu me encontro - durante o dia ou noite,
por nenhuma razão levitam, desaparecem, ficar acordado.
E quando eu abrir ou fechar meus olhos,
como um pássaro, transparente insone:
onde o sol e as estrelas são,
eu posso ver seu rosto.
Eu te vejo através dos meus cílios!
Você pára por um instante e de acenar para mim de longe,
nenhuma lógica - mais distantes, e cada vez maior e mais alto.
Seus dedos espalhados por todo o céu,
sua mão está balançando, completamente branco e macio,
como folhas ao arrepio da chuva de outono.
Não se preocupe,
eu não parei de te amar.
Ouço todos os seus passos!
E quando a vida é amarga,
louco e vazio,
e insuportável
como o inverno é esquimó,
e quando o coração está apertado,
como um ouriço quando ela rola como uma bola,
quando ele não se importa com nada,
é apenas o suficiente
para sussurrar o seu nome a ele.
Eu sei!
Ninguém é como Deus!
Talvez Deus não existe mesmo,
talvez seja tudo apenas uma ilusão,
e talvez até mesmo eu sou supersticioso.
No entanto, eu amo tudo de vocês.
Mesmo aqueles que estão te beijando
em vez de mim.
Não importa onde você está,
Moscou, Londres,
Nova York, Paris, Qatar
... É tudo a mesma coisa.
Importante é que você é!
Não é importante em tudo é que você está com.
Preto, amarelo, branco ... na sua sombra
todas as pessoas são bonitas.
Quando eu estou dizendo a você
só o que eu quero,
sem sequer Globo
não teria sentido,
é o sorriso
em seu rosto,
que é tocado
por uma mão invisível,
magro, esticado,
como a seqüência de lira.
A partir dele, o homem pode sentir
depredação e insônia,
na cabeça, no cérebro, na alma,
do que ouve e manter a calma,
e da queima de desejo
para nascer de novo,
sem demora, sem dilema,
em qualquer outro lugar,
em qualquer outro momento.
Quando eu não agüento mais,
quando você está muito longe de mim,
estou aprendendo em hebraico.
E eu articulo na maneira onomatopaica!
Em vez de você, eu estou ouvindo
como as palavras estão ecoando.
E sempre, desde o início
eu encontro algo de sua própria
- nas mais belas!
Amabiel, Amitel, Armisael
Asariel, Boel, Comissoros, Darel
Egibel, Elemiach, Enediel
Gabrijel, Guabarel, Hagiel
Israfel, Lailah, Lalahel
Librabis, Mehabiah, Rahmiel
Spugliguel, Talvi, Uriel, Tezalel...
Acima de todos os MI HA EL
- anjo da vitória!
Na sombra esta da palavra sagrada
nada pode me prejudicar
nem derrotas, nem as calúnias.
Nós vamos girar o globo
do jeito que queremos.
Basta ir onde quiser.
Em meu coração, de qualquer maneira
como foi, vai ficar assim:
você sempre vai ficar no mesmo lugar.
Totalmente mesmo, infinita e clara,
no centro de tudo -
Eu te amarei até a sua existência.
Vinko Kalinić
(Em tradução Português
Thales Bass, Barra do Bugres
- Mato Grosso, Brasil)
apesar de não ter ouvido você por séculos.
Em algum momento vazio da noite,
eu ainda estou escrevendo poesias por causa de você.
e durante o dia, beber, muitas vezes
a partir dessa mesma fonte invisível,
o que me faz agir
totalmente infantil.
Isso acontece em algum momento cego,
quando você está totalmente no outro extremo do mundo,
isso acontece, eu posso vê-lo muito bem:
como uma sombra no espelho quebrado -
que você é tão leve como uma nuvem! - Como um raio de sol,
árvores nuas, no topo da árvore desengatada.
Através da multidão zumbido e ruído
ao andar cidade -
você está aqui. Totalmente perto!
Sempre no canto do céu.
Mesmo quando a alma precisa de você,
eu desço para a praia
no crepúsculo, na parte da manhã -
pescadores ao sair do porto,
estou ouvindo como você está sonhando,
então estamos respirando como um,
com o rugido dos ventos.
Todo dia eu vejo as suas fotos
no Facebook.
Quando sentado em meu quarto,
através da janela, através da parede, através da argamassa,
meus sonhos estão tocando você.
Eu sempre encontrar uma maneira nova,
alguns buracos, alguns poros, algumas rugas,
no cosmos, no cérebro, no teto,
para retornar para você, para voar para longe,
como uma gaivota, sempre retornando ao mar.
E, isso acontece, sempre, desde o início,
não saber que gesto,
perdido e sem objetivo
estamos caminhando ao longo de algumas estradas,
que não levam a lado nenhum e em que não há nada,
onde só a urtiga cresce, amora preta e galhos sem folhas.
E quando meus pensamentos estão espalhados loucamente como um peixe,
embora minha voz não está tocando você,
independentemente disso, eu estou sussurrando para você, fora de delícias.
Às vezes eu até grito descontroladamente, em cima da minha voz,
depois de subir em algum lugar lá, onde tudo está nu,
onde nada existe, não há vegetações,
em algum lugar totalmente lá em cima, no morro,
acima do córtex cerebral, no carrossel,
sob o mesmo escudo
onde a paz e a ansiedade treme,
juntos, onde todo o cosmo
está girando
e minha fantasia.
E eu poderia dizer-lhe assim por dias -
e até mais!
Sério!
Está acontecendo!
Eu me encontro - durante o dia ou noite,
por nenhuma razão levitam, desaparecem, ficar acordado.
E quando eu abrir ou fechar meus olhos,
como um pássaro, transparente insone:
onde o sol e as estrelas são,
eu posso ver seu rosto.
Eu te vejo através dos meus cílios!
Você pára por um instante e de acenar para mim de longe,
nenhuma lógica - mais distantes, e cada vez maior e mais alto.
Seus dedos espalhados por todo o céu,
sua mão está balançando, completamente branco e macio,
como folhas ao arrepio da chuva de outono.
Não se preocupe,
eu não parei de te amar.
Ouço todos os seus passos!
E quando a vida é amarga,
louco e vazio,
e insuportável
como o inverno é esquimó,
e quando o coração está apertado,
como um ouriço quando ela rola como uma bola,
quando ele não se importa com nada,
é apenas o suficiente
para sussurrar o seu nome a ele.
Eu sei!
Ninguém é como Deus!
Talvez Deus não existe mesmo,
talvez seja tudo apenas uma ilusão,
e talvez até mesmo eu sou supersticioso.
No entanto, eu amo tudo de vocês.
Mesmo aqueles que estão te beijando
em vez de mim.
Não importa onde você está,
Moscou, Londres,
Nova York, Paris, Qatar
... É tudo a mesma coisa.
Importante é que você é!
Não é importante em tudo é que você está com.
Preto, amarelo, branco ... na sua sombra
todas as pessoas são bonitas.
Quando eu estou dizendo a você
só o que eu quero,
sem sequer Globo
não teria sentido,
é o sorriso
em seu rosto,
que é tocado
por uma mão invisível,
magro, esticado,
como a seqüência de lira.
A partir dele, o homem pode sentir
depredação e insônia,
na cabeça, no cérebro, na alma,
do que ouve e manter a calma,
e da queima de desejo
para nascer de novo,
sem demora, sem dilema,
em qualquer outro lugar,
em qualquer outro momento.
Quando eu não agüento mais,
quando você está muito longe de mim,
estou aprendendo em hebraico.
E eu articulo na maneira onomatopaica!
Em vez de você, eu estou ouvindo
como as palavras estão ecoando.
E sempre, desde o início
eu encontro algo de sua própria
- nas mais belas!
Amabiel, Amitel, Armisael
Asariel, Boel, Comissoros, Darel
Egibel, Elemiach, Enediel
Gabrijel, Guabarel, Hagiel
Israfel, Lailah, Lalahel
Librabis, Mehabiah, Rahmiel
Spugliguel, Talvi, Uriel, Tezalel...
Acima de todos os MI HA EL
- anjo da vitória!
Na sombra esta da palavra sagrada
nada pode me prejudicar
nem derrotas, nem as calúnias.
Nós vamos girar o globo
do jeito que queremos.
Basta ir onde quiser.
Em meu coração, de qualquer maneira
como foi, vai ficar assim:
você sempre vai ficar no mesmo lugar.
Totalmente mesmo, infinita e clara,
no centro de tudo -
Eu te amarei até a sua existência.
Vinko Kalinić
(Em tradução Português
Thales Bass, Barra do Bugres
- Mato Grosso, Brasil)
Mi ha el
Do not worry, I haven’t forgoten you
even though we haven’t heard from each other for centuries.
At some hollow time of the night,
I’m still poetry writing because of you.
And during the day, drinking often
from that same invisible fountain,
which makes me behave
totaly childish.
It happens at some blind time,
when you are entirely at the other end of the world,
it happens, I can see you quite nicely:
like a shadow in the mirror broken -
that you’re so light like a cloud! - like a ray of sun,
trees naked, in the tree top disengaged.
Through the crowd, buzz and noise
when city walking -
you are here. Totally close!
Always in the corner of the sky.
Even the soul when it needs you,
I climb down to the shore
in the twilight, in the morning -
fishermen when departing the harbour,
I’m listening how you’re dreaming,
then we’re breathing as one,
with the winds roar.
Every day i watch your photos
on the Facebook.
When sitting in my room,
through the window, through the wall, through the mortar,
my dreams are touching you.
I always find some new way,
some hole, some pore, some wrinkle,
in cosmos, in the brain, on the ceiling,
to return to you, to fly away,
like a seagull, always returning to the sea.
And, it happens, always from the begining,
not knowing what gesture,
lost and without a goal
we are walking along some road,
which doesn’t lead anywhere and nothing’s on it,
where only nettle grows, blackberry and twigs.
And when my thoughts are madly scattered like a fish,
although my voice is not touching you,
regardless, I am whispering to you, out of pleasantness.
Sometimes I even scream wildly, on top of my voice,
after we climb up somewhere there, where everything is naked,
where nothing exists, not plants no vegetations,
somewhere totally up there, on the hill,
above the brain cortex, on the carrousel,
under the same that shell
where peace and anxiety tremble,
together where the whole cosmos
is spinning
and my fantasy.
And I could be telling you like this for days -
and even more !
Serious !
It’s happening !
I find myself - during day or night,
for no reason soaring, disapearing, staying awake.
And when I open or close my eyes,
like some transparent, sleepless bird:
where the sun and the stars are,
I can see your face.
I see you through my eyelashes!
You stop for a moment and wave from a distance,
no logic - more distant, and more and more bigger and taller.
Your fingers scattered across the whole sky,
your hand is swaying, completely white and soft,
like leaves when shiver in the autumn rain.
Do not worry,
I haven’t stopped loving you.
I hear your every step!
And when the life is bitter,
crazy and empty,
and unbearable
like eskimo’s winter,
and when the heart shrinks,
like a hedgehog when it rolls into a ball,
when he can’t care less,
it is just enough
to whisper your name to him.
I know!
No one is like God!
Maybe God doesn’t even exist,
it might be all ilussions,
and maybe even I am superstitious.
However, I love everything of yours.
Even those, who are kissing you
instead of me.
It doesn’t matter where you are,
Moscow, London,
New York, Paris, Qatar
...it’s all the same.
Important is that YOU ARE!
Not important at all is, who are you with.
Black, yellow, white...in your shadow
all people are beautiful.
When I’m telling you
only what I want,
without even Globe
wouldn’t have sense,
is the smile
on your face,
which is touched
by some invisible hand,
thin, stretched,
like the lyra string.
From it, man can sense
depredation and insomnia,
in the head, in the brain, in the soul,
than listens and keep quiet,
and from desire burning
to bi born again,
without delay, without dilema,
in any other place,
at any other time.
When I can not take any more,
when you are too far from me,
I study Hebrew.
And I articulate onomatopoeic way!
Instead of you, I’m listening
how words are echoing.
And always from the begining
I find something of your own
- in those most beautiful ones!
Amabiel, Amitel, Armisael
Asariel, Boel, Comissoros, Darel
Egibel, Elemiach, Enediel
Gabrijel, Guabarel, Hagiel
Israfel, Lailah, Lalahel
Librabis, Mehabiah, Rahmiel
Spugliguel, Talvi, Tezalel, Uriel*
Above everyone MI CHA EL
- angel of victory !
In the shadow of that sacred word
nothing can harm me
neither defeats nor the slanders.
Lo, let the Globe rotate
the way it wants it.
Just walk wherever you want.
In my heart, anyway
how it was, will stay that way:
you always stand on the same place.
Totaly same, endlessly and clear,
in the centre of everything -
I will love you until your existance.
Komiža, April 25th 2010
Vinko Kalinić
(Translated into English
Darko Kotevski, Melbourne, Australia)
even though we haven’t heard from each other for centuries.
At some hollow time of the night,
I’m still poetry writing because of you.
And during the day, drinking often
from that same invisible fountain,
which makes me behave
totaly childish.
It happens at some blind time,
when you are entirely at the other end of the world,
it happens, I can see you quite nicely:
like a shadow in the mirror broken -
that you’re so light like a cloud! - like a ray of sun,
trees naked, in the tree top disengaged.
Through the crowd, buzz and noise
when city walking -
you are here. Totally close!
Always in the corner of the sky.
Even the soul when it needs you,
I climb down to the shore
in the twilight, in the morning -
fishermen when departing the harbour,
I’m listening how you’re dreaming,
then we’re breathing as one,
with the winds roar.
Every day i watch your photos
on the Facebook.
When sitting in my room,
through the window, through the wall, through the mortar,
my dreams are touching you.
I always find some new way,
some hole, some pore, some wrinkle,
in cosmos, in the brain, on the ceiling,
to return to you, to fly away,
like a seagull, always returning to the sea.
And, it happens, always from the begining,
not knowing what gesture,
lost and without a goal
we are walking along some road,
which doesn’t lead anywhere and nothing’s on it,
where only nettle grows, blackberry and twigs.
And when my thoughts are madly scattered like a fish,
although my voice is not touching you,
regardless, I am whispering to you, out of pleasantness.
Sometimes I even scream wildly, on top of my voice,
after we climb up somewhere there, where everything is naked,
where nothing exists, not plants no vegetations,
somewhere totally up there, on the hill,
above the brain cortex, on the carrousel,
under the same that shell
where peace and anxiety tremble,
together where the whole cosmos
is spinning
and my fantasy.
And I could be telling you like this for days -
and even more !
Serious !
It’s happening !
I find myself - during day or night,
for no reason soaring, disapearing, staying awake.
And when I open or close my eyes,
like some transparent, sleepless bird:
where the sun and the stars are,
I can see your face.
I see you through my eyelashes!
You stop for a moment and wave from a distance,
no logic - more distant, and more and more bigger and taller.
Your fingers scattered across the whole sky,
your hand is swaying, completely white and soft,
like leaves when shiver in the autumn rain.
Do not worry,
I haven’t stopped loving you.
I hear your every step!
And when the life is bitter,
crazy and empty,
and unbearable
like eskimo’s winter,
and when the heart shrinks,
like a hedgehog when it rolls into a ball,
when he can’t care less,
it is just enough
to whisper your name to him.
I know!
No one is like God!
Maybe God doesn’t even exist,
it might be all ilussions,
and maybe even I am superstitious.
However, I love everything of yours.
Even those, who are kissing you
instead of me.
It doesn’t matter where you are,
Moscow, London,
New York, Paris, Qatar
...it’s all the same.
Important is that YOU ARE!
Not important at all is, who are you with.
Black, yellow, white...in your shadow
all people are beautiful.
When I’m telling you
only what I want,
without even Globe
wouldn’t have sense,
is the smile
on your face,
which is touched
by some invisible hand,
thin, stretched,
like the lyra string.
From it, man can sense
depredation and insomnia,
in the head, in the brain, in the soul,
than listens and keep quiet,
and from desire burning
to bi born again,
without delay, without dilema,
in any other place,
at any other time.
When I can not take any more,
when you are too far from me,
I study Hebrew.
And I articulate onomatopoeic way!
Instead of you, I’m listening
how words are echoing.
And always from the begining
I find something of your own
- in those most beautiful ones!
Amabiel, Amitel, Armisael
Asariel, Boel, Comissoros, Darel
Egibel, Elemiach, Enediel
Gabrijel, Guabarel, Hagiel
Israfel, Lailah, Lalahel
Librabis, Mehabiah, Rahmiel
Spugliguel, Talvi, Tezalel, Uriel*
Above everyone MI CHA EL
- angel of victory !
In the shadow of that sacred word
nothing can harm me
neither defeats nor the slanders.
Lo, let the Globe rotate
the way it wants it.
Just walk wherever you want.
In my heart, anyway
how it was, will stay that way:
you always stand on the same place.
Totaly same, endlessly and clear,
in the centre of everything -
I will love you until your existance.
Komiža, April 25th 2010
Vinko Kalinić
(Translated into English
Darko Kotevski, Melbourne, Australia)
0 comments:
Objavi komentar