Slovo o nebu

16:16:00 0 comments



PRAVEDNIK

Hodeći kroz zemlju
Kroz noći i dane
Vidio je navist
Vidio je bolest

I vidio rane

Pa izreko slovo
Dižuć glavu ka nebu
Pitajući o tajni
Na putu ka grebu
Pitajuć o tajni

A nebo bi plno
Muka od olova
Te ta slova čuše
Oni što brez duše

Te ta slova čuše

Vraždom se zasmija
Zmija aždahaka
Bo glas se izgubi
U gluhoti mraka

Bo glas se izgubi

On se spusti u se
Među katakombe
Psi kosti rastepu
Nakon hekatombe

Psi kosti rastepu
Tako tijelo stade
Na putu kroz tminu
Pade al glas jedan
Zvoni kroz tišinu

Al glas jedan zvoni
Glas što vječno leti
K nebu u visinu
Eže vječno leti

Vinko Kalinić

Urednik

„A što bih jedino potomcima htio namrijeti u baštinu - bila bi: VEDRINA. Kristalna kocka vedrine . . .“ Tin Ujević

0 comments:

Objavi komentar